​

Jaagmodus creëert uitputting

​

Je zorg-emotieregulatiesysteem is één van de drie systemen die regelen hoe je je voelt. Je kan daarnaast ook in de jaag-modus zitten, waarin je doelgericht, enthousiast, daadkrachtig en ook wel wat opgejaagd bezig bent. Daarin verkeren de meesten onder ons op het werk of tijdens sport. Mensen vinden het ih algemeen aangenaam vertoeven daarin, wegens de erbij gepaard gaande gelukshormonen.  Teveel van het goeie loont echter niet en werkt ook uitputting in de hand, want echte rust en ontspanning vind je hier niet.

 

Gevaarsmodus creëert angst

​

Je kan ten derde ook in je gevaar-systeem vertoeven, waar het sowieso onaangenaam is. Oorlogsgebieden, maar ook corona-dreiging roept angst op en triggert de fight/flight/freeze reacties. Dit is enkel constructief als je werkelijk moet vluchten, vechten of bevriezen omdat er een wild dier voor je neus staat of iemand met een geweer je onder schot houdt. Het kan echter evenzeer functioneel zijn om toch maar niet te blijven aan iedereen een zoen of hand te geven en grote massa’s te vermijden, wil je zelf die ziek worden of de ziekte niet verspreiden in je omgeving.

 

Blinde paniek is verslavend

​

Op dit moment leven waarschijnlijk velen vanuit deze angstige gevaarsmodus. Dit drijft ook het hamsteren. Eens je de basisrichtlijnen respecteert ivm Corona-aanpak, is beslissingen nemen van uit gevaar-systeem niet langer constructief. Het probleem is dat angstige gevaar- en opgejaagde jaagsysteem verslavend werken en je er moeilijk uit raakt, eens je erin zit. Bekijk maar collega’s, medewerkers, familieleden, of misschien jezelf als de blinde paniek toeslaat.

 

Teveel werken nu is niet slim

​

Je nu te pletter werken in overactivatie van je jaagsysteem is nu eveneens niet slim. Je riskeert ermee in je tweede stress-fase te komen, waarin je immuniteit daalt. De eerste stress-fase is gezond, want je voelt daarin dat je teveel stress hebt en je grijpt daardoor in. Teveel mensen leven chronisch in die tweede stressfase, waarin je lichaam je weerstand verhoogt, waardoor het lijkt of je alles aan kan, maar vergeet dat je lichaam deze energie ontneemt aan de lange termijn beschermende functies die nodig zijn om je gezond en immuun te houden. De derde fase ligt dan steeds op de loer: serieus ziek of burned-out.

​

De vraag blijft dus : kies je voor duurzaamheid en lange-termijn denken of blijf je enerzijds doorhollen in de ratrace of anderzijds hamsteren vanuit angst?